BRM 400 km Orchies op zaterdag 25-06-2005 'La Normandie'

[Gast]

Het is 10.00 u als wij met 25 rijders vanaf het clublokaal CCO (cyclo club Orchies) vertrekken. Morgen ten laatste om stipt 13.00 u moeten wij terug zijn.
Meer dan de helft van de vertrekkers zullen binnenkort deelnemen aan Londen-Edinburg-Londen over 1.400 km. Voor hen is het training, bij mij is het de eerste keer 400 km. We zullen zien.

Deze keer wordt niet uitsluitend Frans gesproken in de groep. We zijn met 4 Vlamingen waaronder de Belgische BRM-verantwoordelijke Louis Beirinckx (Lierse BC) en zijn clubgenoot Erwin. Ook Gilbert Maes van tegen Sint-Niklaas doet mee.

Ik verwonder mij over de bepakking van deze doorgewinterde rijders. Een stuurtas, een achtertas, en verder niets. Ikzelf zit met een toptas en bananentassen volgepropt met vanalles en nog wat, en mijn ligfiets is niet op te heffen.
Dit belet mij niet om bergop/bergaf al rekkend en erbijblijvend de eerste 90 km tot aan de eerste controle in Bray-sur-Somme af te haspelen in drie uur en dertig minuten. Ongelooflijk om vast te stellen dat intussen drie man er vandoor zijn aan een gemiddelde van waarschijnlijk 30 km/u. Die rijden de 400 km uit in nog géén 15 uur. Ikzelf heb 27 uur de tijd en dat moet lukken. Het is ten slotte een beetje vakantie nemen.

We vertrekken vanuit Bray-sur-Somme en meteen gaat het lang bergop. Ik eraf. Ik zie dat de groep voor mij in stukken valt. Over naar stand-by en genieten van het landschap. 't Wordt bakkend heet en mijn scheenbenen krijgen een vel met witachtige bobbels gevuld met een soort vloeistof. Na zo'n twee uur doorfietsen heb ik amper 40 km overbrugd en ga ik van de weg af in de schaduw van een boom zitten. Eten, drinken, kaart bekijken en mijzelf terugvinden in een landschap waar niets of niemand te bekennen valt. Moest ik hier voor dood achterblijven, dan duurt het zeker twee maand voor ik teruggevonden word. Op zulke momenten besef je dat je fiets je enige kameraad is. Juist daarom dat ik hem met het meeste respect behandel.

15 km verder ligt in de diepte Conty. Daar haal ik in een winkel twee liter water. Conty en verderop bevallen mij vreselijk slecht. Steile lange klimmen om uit valleien te geraken. Ik doe er soms een half uur over om boven te geraken en op enkele minuten ben ik vervolgens weer beneden. Het is niet eerlijk. Kortom, de volgende controle in Songeons is het al 18.53 u en ik ben nog maar 179 km ver. Dat belooft. Als troostprijs heb ik wel geen zon meer die op mij neervalt, maar wel een beetje regen die welkom is.

Het wordt doorfietsen want voor het donker wil ik in Gamaches zijn, 70 km verderop. De derde controle is daar in 'La ferme Theron' van de ouders van organisator Christian Theron. Daar staat eten en drinken te wachten is mij gezegd. Onder een dichtbewolkte en dreigend pessimistische hemel, door bos en over berg en dal bereik ik als laatste om 22.30 u de boerderij. Nu nog een dikke 150 km te gaan.

Ik word er hartelijk verwelkomd en mag plaatsnemen aan tafel. Nog zes andere rijders zijn aanwezig. Zoals zo dikwijls als men de laatste en te laat is : het eten is opgegeten en mij blijven enkele kruimels over. Ze zijn zelfs gaan lopen met de mosselen die geserveerd waren. Bovendien lijken ze mij nogal luidruchtig maar dat komt omdat ze de wijnkelder aan het opdrinken zijn. Het bier bleef onaangeroerd en daar heb ik dan maar als goede Belg van geproefd.

Ondertussen hebben de andere zes mij ervan overtuigd om te blijven slapen voor een paar uur; alvorens verder te rijden. De nachtelijke uren doorrijden verlies je toch de volgende dag wegens gebrek aan slaap, argumenteert men. Daarenboven is het de eerste keer dat ik alleen in het donkere Frankrijk zou rijden met alle gevolgen van dien.
Ik mag kiezen tussen in huis slapen, of alleen in een tent. Iedereen wil in huis, ik kies voor de tent. Ik heb geen goesting om met een ander in bed te kruipen, op gesnurk te luisteren en bovendien beginnen wij langzaam aan een beetje te ruiken naar vanalles. Ik heb trouwens mijn slaapzak bij en dat extra gewicht onderweg wil ik onafhankelijk verzilveren.

Om 03.50 u word ik gewekt en om 04.15 u zijn wij aan het rijden. Dat is een verschrikkelijke tegenvaller. Alles doet in het begin pijn, het is koud en Frankrijk is inderdaad donker als het donker is.
Drie uur verder ligt alles weer in stukken en brokken. Ik ken wel iets af van fietsen maar dat ononderbroken bergop en bergaf is onmenselijk. Nooit geraak je in je ritme. Je hebt nog maar de ene heuvel overwonnen of er staat alweer een andere te wachten. Ik kom als laatste, en voor Auxi-le-Chateau raap ik Georges op. Die rijdt niet lekker en iets verderop komen wij ook Louis tegen. Wij mogen ons ondertussen zorgen maken om binnen de tijd de aankomst te bereiken. De wind blaast in het nadeel en nog 5 uur om 100 km af te leggen.

Uiteindelijk wordt het fietsen zonder op- of omkijken. Over kruissnelheid wordt niet meer gesproken. Kijken naar de klok wordt het. Op vlakke gedeelten is het trouwens voor mij een prestatie om boven de 20 km/u uit te komen. Het is 12.45 u als ik nog 7 km te gaan heb tot in Orchies. Georges rijdt voor mij, achter mij, naast mij. We persen er alles uit en om 12.59 u staan wij aan de aankomsttafel die buiten het lokaal in de zon is opgesteld. Eén minuut voor sluitingstijd! Ik heb al verhalen gehoord over nét binnen tijd aan te komen, maar ik heb ze nooit geloofd. Na 400 km en 27 uur tijd? Ik weet één ding, het zal mij niet meer gebeuren om op het laatste alles uit de kast te moeten halen. Want dat is geen vakantie nemen; dat is labeurwerk.

Wie iets wilt zien : http://users.skynet.be/CCO/rep400.htm

[Patriek]

Weer een knappe duurprestatie, P !
Een aangenaam-om-lezen verslag ook, trouwens. Je krijgt er goesting van.
Ik denk dat ik binnenkort eens een ... 100 km ga rijden met de ligfiets..... Niet lachen hé !

[stijnqc]

Respect...

[Gast]

Patriek, ligfietsen en lange afstanden afleggen is voor mij bittere ernst. Ik ga nooit lachen met iemand die minder kilometers aflegt want dan zou ik voorbijgaan aan mijn eigen beperkingen.
Bij de liggers op dit forum zijn er zeker mensen genoeg te vinden die het op langeafstandsgebied véél beter zouden kunnen afwerken dan ik. Dat is al voldoende bewezen. Ik ben zoals de staart van een hond. Die kwam ook, maar achteraan.
Hopelijk proberen die collega-liggers in de toekomst om mee te gaan voor langer dan 200 km. Dan zou ik niet als enige ligfietser tussen al die anderen hoeven te rijden.

[Wouter D]

patrick, in augustus wil ik zien of ik een paar weekends kan vrijmaken voor het brm'en, maar dan pas vanaf de 13de aug. het is de bedoeling dat daarvoor de limit uit te stal komt. Tijdens mijn verlof doe ik n bij het groot onderhoud van de limit in Dronten, een klimversnelling inbouwen dmv een kleiner tandwiel op de tussenas.
misschien zullen drie weken fietsen ook wel een beetje training geven om me beter te voelen tijdens zo een lange afstand-tocht.

ik wil dit jaar best nog een 300km-toch doen op eigen tempo, en of ik een 400 of 600 doe, hangt van de goesting af, als het zover is, momenteel zeg ik nog dat ik zo gek niet ben, maarja, jullie kennen me he

[Johan Clerx]

Puike prestatie Patrick!

Waar is BRM trouwens de afkorting voor?
Is er een of andere overkoepelende organisatie die dit organiseert of kan iedereen een BRM op poten zetten?

[Ward De Meyer]

Patrick, weer iets om fier op te zijn!

Als ik binnenkort een ligfiets kan vinden, wil ik ook eens een kilomterwreter doen.

Wat komt er nog aan van data's en afstanden?


Ward- Steeds klaar voor nieuwe uitdagingen -De Meyer

[Duckjibepete]

Waar is BRM trouwens de afkorting voor?

brevettes rondonneurs mondial of iets dat er héél hard op trekt.

trouwens, chapeau Patrick!!! Ik hou het voorlopig nog op 200