Na een jaar "zuiver" te hebben gereden, had ik het een drietal weken geleden toch gehad met de Brusselse Bergen (Van Praet-Generaal Jacques). Gelet de mensen van Crystalite dorps- en leeftijdsgenoten zijn en er een vage kennis van mekaar bestaat, heb ik vrij impulsief een naafmotor aangekocht. High speed motor in het achterwiel, 250 watt om in het wettelijke te blijven, 48 volt om toch vooruit te geraken, high power batterij erbij om 90 km te overbruggen. Meer dan genoeg 'to get the job done'. 10-speed Dura-ace moeten ombouwen naar een 7-speed om het geheel te kunnen inbouwen (9-speed cassette paste niet. Stijn van Crystalite zei dat ze bij gewone bukkers de achterbrug een beetje dienen open te trekken voor de 9-speed cassette, wat ik op de waw, gezien composiet, niet geriskeerd heb).
resultaat: Zonder begrenzing gaat ze tot 45 km/h. Op hoogste ondersteuning (5) trekt ze bijzonder snel op. Ik hoef zelfs niet aan te duwen, gewoon de pedalen bewegen is genoeg.
Het eerste half uur is de snelheid even wennen, daarna voelt die ook gewoon aan. Tenslotte ligt ze niet zoveel hoger dan de snelheid zonder motor (blablabla...). Ik vind niet dat de remmen tekort komen, ondanks ik nog steeds trommelremmen heb. Bochten blijven stabiel, ik moet al heel veel moeite doen om een wiel op te lichten.
Praktische nadelen zijn het gewicht (ze voelt griezelig zwaar aan, opduwen aan de neus om te draaien is quasi onmogelijk) en ik krijg de bak niet meer opgewarmd in deze tijden. Het is namelijk zo dat als ik de ondersteuning afzet, ik met moeite 27 km/h haal, wat maakt dat ik voor hogere snelheden met ondersteuning de neiging heb om minder zelf aan te duwen en het grote werk aan de motor te laten. We zitten dan ook niet echt meer in het wettelijke, wat ik in aanvang toch ook als doelstelling beoogde.
Voordelen: Ik kom minder vermoeid toe op het werk, ik val om negen uur 's avonds niet in slaap, ik kan dagelijks rijden, waar ik zonder motor maar drie keer in de week de overtocht kon maken naar het werk.
Ik weet niet of ik het als voor- of nadeel moet beschouwen, maar in tijd win ik slechts 10 tot 20 minuten. Ik rij dan wel 10 km/h sneller met motor, maar ik moet toch nog steeds aan dezelfde kruispunten stoppen. Anderzijds is mijn ochtendritueel in de motorperiode een stuk korter wegens minder ontbijt en minder mentale voorbereiding, waardoor ik sneller kan vertrekken en minder tussen de file moet rijden. Relatief natuurlijk.
Conclusie: Ik had voor mezelf de rationele keuze gemaakt om transport te laten primeren op het plezier, daar ik de waw in de eerste plaats heb gekocht met het oog op de woon-werkverplaatsing. De Crystalite vervolledigde die rationele keuze en maakte van de waw het ideale woonwerkvoertuig.
Edoch... Ik miste het heldengevoel bij het toekomen, ik zwaaide minder naar de hoofdstadsinwoners, ik verkortte de aanspreekmomenten gelet ik niet meer kon zeggen "non non, sans moteur, c'est un vélo, je dois pédaler". Ik miste de X-factor. De knagerij duurde tot eergisterenavond, toen heb ik de oude configuratie teruggezet. Bergop moest ik nog even terugdenken aan de Crystalite, maar de overige 80 km heb ik met een voldoeninguitstralende glimlach gefietst. Half uur later thuis dan gemotoriseerd, maar ik heb dan ook drie naamkaartjes van fietser uitgedeeld en de bijhorende babbels gepleegd, voldoening dus. De sensor en de omvormer zitten er nog even in, je weet nooit, maar voorlopig heeft de emo het van de ratio gewonnen. Om toch een beetje aan de ratio tegemoet te komen, heb ik met mezelf de afspraak gemaakt om dan toch wat trager te rijden, zodat ik naar het beoogde, vijf keer in de week zou kunnen rijden... right... is gisteren dus niet gelukt...