
Na 10 jaar stilzitten valt het niet mee om terug te beginnen sporten, vooral niet wanneer je vroeger wedstrijden hebt gereden. Je hoofd weet nog wel hoe het allemaal ging, maar die benen willen absoluut niet mee.
Mijn eerste tochtje was een testrit op een raptobike van 30 km samen met mijn ouders tegen een zondagstempo, ik was kapot, over en out

Begin mei een Fujin gekocht, en begonnen met tripjes van 10 km, waarbij mijn aandacht vooral ging naar het traptempo. Na een paar weken kon ik succesvol 10-15 km fietsen aan 90 rpm. Kruissnelheid:22 km/h, ik laat vlot bejaarde vrouwtjes achter me.

Half mei ben ik dan een paar langere tochtjes gaan rijden: 40, 50 en 60km waarbij ik toch grotendeels een hoog traptempo kon aanhouden. Af en toe kon ik zelfs al eens een groepje bukkers bijhouden. Kruissnelheid ging van 25 km/h naar 27 km/h.

Begin juni 70 en 80 km gereden, op de laatste tocht in een groepje gezeten die 42 km/h reden. Kruissnelheid 28 km/h.

Tenslotte gisteren een dagje vrijaf genomen en 90 km op de teller gezet. Menig bukker eraf gereden

Een hero ga ik mezelf alleszins niet noemen maar het zero niveau ben ik gelukkig toch voorbij, en ik vind dat het redelijk snel gegaan is. Het enige waar ik op dit moment spijt van heb is dat ik er niet vroeger mee begonnen ben
